از لحظه ای که کريمي با پيراهن شماره 88 وارد ورزشگاه الاهلي دوبي شد، تماشاگران اماراتي به احترامش بپا خاستند و او را تشويق کردند.

کريمي با آن پيراهن شماره 88 جلوه خاصي داشت. به محض آنکه اولين توپ به پايش خورد، صداي آژير تماشاگران اماراتي به آسمان ساييد؛ اين يعني اعلام خطر به ستاره هاي روسونري! معناي خاصي که به ميلاني ها اخطار مي داد کنار روند تا جادوگر فارغ البال دريبل بزند و همه را از جريان بازي محو کند.

همين گونه هم شد. کريمي بارها و بارها دريبل زد و آن حرکات نرم و موزون هميشگي را برابر چشمان بزرگان ميلان به اجرا گذاشت. نمايش علي اين بار هم ديدني بود؛ مثل هميشه و مانند روز هاي جواني. علي با چنان ميل و اشتياقي توپ را زير پا به حرکت در مي آورد که انگار همين امروز است که از تيم فتح تهران به پرسپوليس آمده.يک بازيکن مافوق تصور و بسيار فريبنده. علي اوج هنر نمايي اش را در دقايق 28 و 32 در ميدان به نمايش گذاشت و يک آن مانند برق و باد ستاره هاي روسونري را از جريان بازي محو کرد. بازي يک نيمه علي آن قدر تماشايي بود که بار ديگر افسوس غيبت او را در تيم ملي خورديم. به راستي جادوگر چرا امروز نبايد صاحب پيراهن تيم ملي باشد؟ آيا او به اتمام رسيده است؟


ستاره هاي ما اين گونه مي سوزند و تلف مي شوند. امروز اگر علي کريمي اهل امارات بود با او چه مي کردند؟ پاسخ کاملاً روشن است و به توضيح واضحات نيازي نيست. امثال علي کريمي در فوتبال ايران کم نيستند.فرهاد مجيدي يک نمونه ديگر است.او در اوج آمادگي از تيم ملي جا مي ماند

سياستگذاران فوتبال ما مسير اشتباهي را در پيش کشيده اند و با دور نگه داشتن با تجربه هايي مانند کريمي و مجيدي از تيم ملي، فوتبال ملي را از داشتن بازيکناني که مي توانند در روزهاي دشوار به کار تيم ملي بيايند محروم مي کنند. پيش تر نيز مهدي مهدوي کيا از تيم ملي دور ماند. او روزهايي که در اوج بود، به واسطه همين سياستهاي نادرست وغلط از تيم ملي دور ماند تا بازيکناني که هرگز در قواره تيم ملي نبودند، صاحب پيراهن تيم ملي بشوند.

البته انگار پیراهن آبی به کریمی نمی سازد ! وی در پرسپولیس ، استیل آذین ، الاهلی و بایر مونیخ با پیراهن قرمز بازی کرد و روزهای موفقی را سپری کرد ولی در تیم شالکه آبی پوش هنوز فرصت عرض اندام پیدا نکرد !